حتما برای شما هم پیش آمده که برای جا به جایی فایل های مختلف از فلش مموری استفاده کرده باشید. فلش یک حافظه اکسترنال یا خارجی است که می توان به وسیله آن فایل ها را بین دیوایس های مختلف جا به جا کرد. علاوه بر این برای نگهداری فایل ها نیز می توان از آن استفاده کرد. در گذشته برای این کار از سی دی و دی وی دی استفاده می شد. مزیت فلش به سی دی این است که این حافظه قابل پاک کردن و نوشتن دوباره است و مانند سی دی یک بار مصرف و همیشگی نیست. این دستگاه جانبی از ذخیره کننده حافظه فلش به همراه پورت یو اس بی ساخته شده است.

حافظه فلش داده ها را برای مدت زمان طولانی حفظ می کند، صرف نظر از اینکه دستگاه مجهز به فلش روشن یا خاموش باشد. دکتر فوجيو ماسووکا مخترع حافظه فلش در دهه ۱۹۸۰ زمانی که براي توشيبا کار مي کرد آن را اختراع کرد. همکارش Masuoka، Shoji Ariizumi اصطلاح فلش را برای نامگذاری آن انتخاب کرد، زیرا فرایند پاک کردن تمام داده ها از یک تراشه نیمه هادی برای او یادآور فلاش دوربین بود.

حافظه فلش از حافظه قابل خواندن قابل برنامه ریزی (EPROM) و حافظه قابل خواندن قابل برنامه ریزی قابل پاک شدن (EEPROM) تکامل یافته است. فلش به لحاظ فنی یک نوع از EEPROM است، اما صنعت EEPROM اصطلاح را برای حافظه قابل پاک شدن باطنی در نظر می گیرد و اصطلاح حافظه فلش را به حافظه قابل حذف بیشتر در سطح بلوک اعمال می کند.

حافظه فلش به طور گسترده ای برای ذخیره سازی و انتقال داده ها در دستگاه های مصرف کننده، سیستم های سازمانی و برنامه های کاربردی صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد.